बेदादी बेकैद सेना | कारबारीच चोरटे |

धन्यासी राखणे राजी |कदा काळी घडेचिना ||  ३५ ||

चोरटी होरटी तुंदे |नासके लाच इच्छिती |

लोंढीचे दूरी घालावे | मारावे राजकारणे || ३६ ||

सेवकां आवरू नेणे | तो राजा मूर्ख जाणिजे |

मूर्खाचे  राज्य राहेना | कोणाचे कोण ऐकतो || ३७ ||

लोकासी राखणे राजी | ते राज्य प्रबळे बळे |

बंद बेबंद जाणावे | ताबे ताबे परोपरी || ३८ ||

खर्लखोचर काढावे | तंदुळासारिखे खडे |

खरे ते आदरे घ्यावे | खोटे सर्वत्र टाकिते || ३९  ||

सगट सारिखे जेथे | तेथे होते बराबरी |

सारगार कळेना की | जाणते नेणते जनी || ४० ||

कांही येक परिक्षावे | शोधावे बहुतांपरी |

नेटके कार्य साधावे | रोधावे कुटीलाजना || ४१ ||

असो हे बोलणे जाले | युक्तीवीण कामा नये |

युक्तीला पाहिजे शक्ती | तस्मात शक्ती प्रमाण हे || ४२ ||

मुक्त केल्या देवकोडी | सर्वही शक्तीच्या बळे |

समर्थ भवानी माता | समर्था वरू दिधला || ४३ ||

मला तो प्रत्ययो नाही | मानेना याच कारणे |

मानेना अनुमानेना | काय कैसे कळेचिना || ४४ ||
अंतरी कल्पना केली | येकांती बोलिलो बहु |

रक्षिता देव देवांचा | त्यांचा उछाव इच्छिला || ४५ ||
इच्छा पूर्ण करी माता | वाढवी बहुतांपरी |

दयाळू मयाळू माता | स्वभावे जाणती माता || ४६ ||
जीवीचा पुरला हेतू | कामना मनकामना |

घमंड जाहाले मोठे | घबाड साधले बळे || ४७ ||
रामवरदायिनी माता | दासे धुंडून काढली |

वोळखी पादिता ठाई | भिन्न भेद असेचिना || ४८ ||

तुझा मी मी तुझा माते | ऐसे हे बोलणे नव्हे |

तुझी तुं तू तुझी माता |जगज्योती कृपाळूवे || ४९ ||

उदो उदो तुझा माता | जाहला सचराचरी |

गोंधळू घातला देवी | ब्रह्मा विष्णू महेश्वरी || ५० ||

सख्य हे जाहले मोठे | आवडी सांगता न ये |

असो हे जीवीचे जीवी | सुखानंद चहुंकडे || ५१ ||

बोलता भवानी माता | महिंद्र दास्य इच्छिती |

बोलणे हे प्रचीतीचे | अन्यता वाउगे नव्हे || ५२ ||

भक्त ते पावती खुणे | माता सर्वांस वाढवी |

वाढवी आपल्या लोभे | मायाजाळे परोपरी || ५३ ||

मुलांची लाज मातेला | सिकवी सरसे करी |

लोभे लोभेची श्रुंघारी | आपुली भूषणे तया || ५४ ||

जीव त्या बाळकापासी | अखंड लाविला असे |

स्वहित कळेना त्याला | सीकावते बहु बहु || ५५ ||

मातेसी काय चोरावे | सर्वही ठाउके तिला |

उतीर्ण व्हावया नाही | तेचि ते सचराचरी || ५६ ||

बोलणे चालणे तिचे देखणे चाखणे सदा |

आखंड खेळते आंगी | प्राणीमात्राचीये पाहां || ५७ ||

[बेकादी ,बेकैद] शिस्त नसलेली सेना ,चोरटे कारभारी, [हारटी] हटवादी ,[तंदे ] गर्विष्ठ ,जे नासके आहेत ,वाईट त्यांना लाच हवी असते .अशा दासांना दूर करावे ,राजकारणात ठेऊ नका .असे राजकारण करणा-या लोकांना समर्थांनी प्रबोधन केले आहे .जो  राजा सेवकांना आवरू शकत नाही असा राजा मूर्ख असतो . अशा मूर्ख राजाचे कोणी ऐकत नाही ,मग त्याचे राज्य राहत नाही .जो राजा सर्व लोकांना राजी राखतो ,[बंद बेबंद ]बेशिस्त आणि स्वैराचारी लोकांना हळू हळू ताब्यात आणावे. जसे आपण  तांदुळातले खडे आपण काढून टाकतो तसे [ खर्ल ] दोष ,[खोचर] दुष्ट लोकांना काढून टाकावे .खरे जे आहे त्यांचा आदराने स्वीकार करावा ,तर खोटे आहे टे टाकून टाकावे .जे सारखे असतात ,ते [ सगट ] एकत्र असतात .परंतु [सारगार ] चांगले वाईट कळत नाही कारण जगात सर्वप्रकारचे [जाणते ,नेणते ] लोक असतात . लोकांची परीक्षा घ्यावी ,आपल्याला हवे तसे लोक शोधावे ,कार्य नीट नेटके पार पाडावे ,[कुटील ]दुष्ट लोकांना [रोधावे] रोखावे .हे सर्व नुसते बोलणे झाले .पण युक्तीशिवाय सगळे व्यर्थ आहे .पण युक्तीला शक्तीची जोड लागते ,म्हणून शक्ती तेव्हडीच महत्वाची असते .सर्व देवांना श्रीरामांनी शक्तीने रावणाचा पराभव करून मुक्त केले .सामर्थ्यशाली असणा-या भवानी मातेने सामर्थ्य शाली असणा-या रघुपतींना वर दिला .

मला तर याचा प्रत्यय नाही .त्यामुळे हे मानायला मन तयार नाही .नेमके काय आणि कसे ते कळत नाही .मनात खूप कल्पना केली स्वत:शीच खूप बोललो .मग लक्षात आले श्रीराम देवाचेही रक्षण करणारा आहे .त्यांचा उत्सव करावा अशी इच्छा केली .ह्या इच्छेची पूर्णता मातेने केली .ही तुळजाभवानी दयाळू ,मायाळू आहे .स्वभावाने टी जाणतई आहे ,ज्ञानी आहे .मनीचा हेतू पूर्ण झाला .श्रीरामांचा उत्सव करण्याची इच्छा पूर्ण झाली .[घमंड ] आनंद झाला .खूप मोठे घबाड मिळाल्याचा आनंद झाला .रामवरदायिनी माता रामदासांनी शोधून काढली .तिला ओळखली .मग लक्षात आले की रामवरदायिनी वं तुळजाभवानीयांच्यात कोणताही भेद नाही .तुझा मी ,मी तुझा माते हे बोलणे बरोबर नाही .तुझी तू ,तू माझी माता असे म्हणायाला हवे .तूच जगज्जोती आहेस कृपा कर .सगळ्यांनी तुझा उदो उदो केला .ब्रह्मा विष्णू महेशांनी तुझा गोंधळ घातला .हे सख्य झाले ,सर्वांना तुळजाभवानीबद्दल प्रेम वाटू लागले .ती या जीवाची जीवी म्हणजे स्वामिनी आहे .तिची कृपा झाल्यावर सर्वत्र आनंदी आनंद आहे .भवानी माता बोलल्यावर महिंद्र येथे शिवराय दास्य करावे अशी इच्छा प्रगट करू लागले .    

भक्तांना त्यांच्या भक्तीच्या खुणा मिळतात .माता सर्वांनाच वाढवते आपल्या मायाजाळा त लोभाने 

अडकवते पण मुलांची मातेला लाज असते. ती शिकवते ,मोठे करते आपल्या भूषणाने भक्ताला शृंगारते 

.त्या बाळकाजवळ आपला जीव अखंड लावते .बालकाला स्वहित कळत नसते ,म्हणून त्याला खूप 

शिकवते ,शहाणे करते .तशी ही तुळजाभवानी माता आहे . ह्या मातेपासून काय लपून राहणार ? तिला 

सर्व समजते .ती सर्व चराचरात भरून आहे .तीच बोलवते ,चालवते ,बघते ,चाखते . प्रत्येक प्राणीमात्रात 

अंगी अखंड खेळते .